9 Mart 2010 Salı

*


of pofh...
ne yapsam anlamıyorum ki.
bu can sıkıntısı. bu buhran. beni öldürecek...
alışık değilim ben mutsuz, ağır hissetmeye. gelemiyorum.
ona yardım etmek istiyorum.
elinden tutmak, düzene sokmak.
yapamadığı her şeyi yapmasına yardım etmek istiyorum.
paylaşmak istiyorum.
sadece onunla değil, herkesle.
ama herkes öylesine uzak ki, bir türlü onlardan biri gibi olamıyorum.
soğuklar, sahteler, bir garpiler. tanıdığım insanlar gitti, yerine başkaları geldi sanki.
anlayamıyorum phoebe, anlayamıyorum.
ne yapsam diyorum. ne yapsam da onlardan biri olsam.
ama olamıyorum işte.
gözlemliyorum. hoşlandıkları, hoşlanmadıkları şeyleri hep izliyorum. elimden geldikçe her şeyi yapmaya çalışıyorum ama olmuyor herhalde. ne onun için, ne de diğerleri için.
belki de bırakmalaıyım phoebe ne dersin?
bugün bizim freedom'a söyledim tarottaki esmer şeyi...
sevdanın aklına o gelmiş falan diye.
benim de dedi.
sakız aldı sonra bana...
fal:
boylu boslu kalıpı
pek de sıcakkanlı
kalbini alacak yakında
bu genç çok kararlı
gösterdim.
benim bu dedi.
ama ne demek istediğini bi analayabilsem..
of phoebe of... :/

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder