Ah blog ah! Yaşasın zafer diyesim var!
YAŞASIN ZAFER!
Esmer Cadı, bugün boyunun ölçüsünü nihayet almaya başladı...
Önce; matematik dersindeydik. Kendisinin yazısı çivi yazısıyla karışık hiyeroglif olduğundan uzun sürmüyor. O yüzden soruyu herkesten önce çözdü ama ben tahtaya kalkmayı tercih ettim ve kibarca kalkıp kalkamayacağımı sordum. Hoca da kabul etti. Esmer Cadı ne dese beğenirsiniz!?
"BEN ÇÖZDÜM DE O NİYE KALKIYOR!?"
öh yani dedim içimden. Kıskan da bu kadar belli etme bari... Sonra toparlandım ve "Kalkacağım deseydin de kalksaydın o zaman" dedim. Sustu :D oh iyi de oldu. Onun hatasını kullandım, çirkinlik, çirkeflik yapmak yok. Suçluluk duygusu yok. Tatmin mi? Evet, daha iyisini yapabilirdim ((:
Sonra; İngilizce dersindeydik. Geçen yıldan kalma bir soru kitapçığını işliyorduk.. Ne yalan söyleyeyim erindim arayıp da bulmaya.. Nasıl olsa bir tane soru açıklayacaktım sadece... Esmer Cadı duvar kenarında Sarı Şeker de yanında oturuyordu. Mavi Göz de, Nötr İnsan da testlerini benimle paylaşmayınca istemeye istemeye yanlarına gittim. Kenara sıkışıverdim. Sarı Şeker de "Agnes'ım senin çevirin iyidir bir el atıver şuna" dedi. Esmer Cadı benim elimden alıp bakmaya çalıştı, biz de varız burda yani gibi bir şeyler diyerek kıskançlığını yine açıkça da belirtti, baktı hiçbir türlü olmuyor, "ders sonuna kadar üçlü oturacaksak ben kalkayım" diye mırıldandı. Duymazlıktan geldim. İkinciye söyledi yine aynısını yaptım. Üçüncüsünde "testim yok ......" dedim. Bu aslında "kalkmak istiyorsan seni tutan yok, ben kalıyorum." demekti. Ama keşke biraz daha az tehditkarını açıkça söyleseydim diye de düşünmedim değil. Neyse... Kendi kendine aldı cevabını...
Umarım her şey daha da güzel olacak be blog...
Bu satırları okuyan herkes öpüldü... Phoebe'm de tabi .L .L .L
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder