Neden bilmiyorum ama içimde bir boşluk hissi var ve beni bunaltıyor.. Yalnızlık istiyorum, sessizilik... Ben daha düşündüğüm anda ne düşündüğümü bilmeli yanımdaki, yoksa laf anlatmak beni sıkıyor... Cebelleşmek, didişmek istemiyorum.. Huzur istiyorum sadece.. Ellenmemek, kendi halinde bırakılmak.. Sanki güneşin rengi bile bir başka... Özellikle üzerime parlıyor ben insanlardan kaçmaya çalışırken.. Ve tam kendimde biraz insan içine çıkacak sıcaklığı duyduğumda bir hayır cevabı beni kendi içime itiyor da itiyor... Kendimi biraz da yavaş hissediyorum.. El-göz koordinasyonu bozuk, denge sorunu çeken sakar tipler gibi.. Tüm çevikliğimi almış, sırtıma yük bağlanmış gibi.. Hatta öyle ki bazen kendim gibi bile hissetmiyorum.. 8. sınıf ucuz aile dramı Amerikan filmlerinden fırlamışım, kötü bir kameran beni takip ediyormuş gibi geliyor.. Ya da ciddi derecede daralmış da olabilirim ((: inanın ben de bilmiyorum.... Bugünü kendi başıma geçirdim... Sanırım akşamın kalanı da öyle geçecek...... Yarın çorap ve yün almalıyım... Aptal edebiyatçı benden eldiven istedi... Oldu canım! Cinim kadar sevmiyorum o kadını... Kardeşim için yaşilli yün alacağım... Bir de cuma etek giymek istiyorum... Of öyle bir şeyler işte... Ben de bilmiyorum...
Bu satırları okuyan herkes öpüldü... Phoebe'm de tabi ki .L .L .L
Bazen sessizleşmek ister insan. Ama etrafta o kadar çok ses varken sadece kendi sesini duyamazsın. Buda sıkar genelde. Ama geçer Agens'im. Geçicek. İyi olucaksın bu evreden sonra , mutlu olucacaksın biliyorum. Seni çok seviyorum Agnes'im coğrafya çalışmandada kolay gelsin :)))
YanıtlaSil